من هم شوم یکی ز همین خوش‌بحال‌ها

ذهنم پر است چون حرمت از مثال ها
از باید و نباید و از احتمال ها

آقا قبول می کُندَم یا نه؟ می روم
بس که برآمده ست از آقا محال ها

مانند کورها به شما تکیه کرده ام
من با اشاره حرف زدم مثل لال ها

وقتی خیال ها همه در بَندِ مشهد اند
باید نماز خواند به پشت خیال ها

زائر بهشت می رود از روضهٔ رضا
حتی کسی که برده دلش را مدال ها

گفتند خوب و بد همه در هم خریدنی است
خود را فکنده ام به دِلِ قیل و قال ها

گفتم که خوش به حالِ حرم رفته ها و کاش
من هم شوم یکی ز همین خوش بحال ها